In het najaar van 1900 ging Picasso voor het eerst naar Parijs met zijn vriend en collega Carlos Casagemas. Hij was meteen gefascineerd door het uitbundige leven op straat en het nachtleven in de (dans) café’s. In snelle schetsen ontdekte hij de motieven van het stadsleven zoals deze reeds door de impressionisten en ook door Henri Toulouse-Lautrec geschilderd waren.

Nadat Casagemas in februari 1901 uit liefdesverdriet zelfmoord had gepleegd, kreeg Picasso ook oog voor de schaduwzijde van de wereldstad en begon hij dronken vrouwen, randfiguren, ellende en armoede te schilderen.

Voorbeelden uit deze periode zijn:

Le Moulin de la Galette
Jong meisje bij haar toilettafel
Portret van Pedro Manach